Het Sjamanisme.

Overal ter wereld komen vormen van sjamanisme voor. Het is afgeleid van het woord 'Saman' van de Evenken, een Siberisch volk. De tradities van volkeren in Siberië gelden als de kern van sjamanisme, samen met sterk verwante gebruiken van de 'Inuit' (Eskimo’s) en Noord-Amerikaanse Indianen. In Oost-Afrika, waar de nationale taal het Swahili is, worden ze 'waganga' genoemd, van het werkwoord 'mganga', wat genezen of beter maken betekent. Er bestaan tussen sjamanistische gebruiken en ideeën van in ver uit elkaar liggende streken die nooit met elkaar in contact zijn geweest, zoals het noordpoolgebied, het Amazonegebied en Borneo. Opvallende overeenkomsten die niet een, twee drie kunnen worden verklaard. Aan het sjamanistische denken ontbreken het vaste raamwerk en een centrale figuur zoals de paus of de dalai lama, of een centrale   plaats zoals tempels. Dankzij de buigzame aard van de sjamanistische ideeën is het mogelijk ze aan te passen aan iedere streek. Elk landschap heeft zijn eigen spirituele betekenis. Op het Siberische schiereiland Kamtsjatka ziet men geesten in het onbarmhartige weer, in het Amazonegebied geloofd men dat er geesten huizen in bepaalde soorten hoge bomen die dicht op elkaar aan het water staan. Waar het oorspronkelijke sjamanisme nog aanwezig is, zien we door de   verschillende uiterlijke vormen steeds diezelfde grondtendens in het wereldbeeld: de sjamaan beschouwd de mens in een groter geheel en ziekte en gezondheid hangen voor hem samen met zowel het lichaam en de psyche, als met ecologische,  het sociale en het politieke klimaat en met een spirituele werkelijkheid. Al deze krachten moeten met elkaar in evenwicht zijn en de sjamaan is de persoon bij uitstek om door middel van rituelen en spirituele reizen de oorzaak van de onbalans (ziekte) te achterhalen en weg te nemen. Contact met het rijk der doden is ook mogelijk. In het sjamanistische wereldbeeld heeft alles, niet alleen dieren maar ook planten, stenen, de wind en regen een ziel of geest. Geest kan hier vertaald worden als de 'essentie' van een verschijning. Het is wat het dier tot dier maakt en een stuk gereedschap tot gereedschap. Geest kan ook verwijzen naar bewustzijn: wezens, bomen en rotsen hebben een bewustzijn dat overeenkomt met het menselijke bewustzijn. Geesten hebben een eigen bestaan maar bemoeien zich soms met mensen en grijpen in ons leven in. Ze kunnen liefde voelen voor mensen, over ze waken maar ook  ziek maken. Dergelijke opvattingen gaan duizenden jaren terug en bieden een manier van omgaan met de wereld om ons heen. Het geïntegreerde universum van de sjamaan kent vele categorieën. Ontelbare geesten hebben hun eigen vorm, naam en eigenschappen. De geest van de zon verschild van de geest van de maan, ze kunnen broer en zus zijn of man en vrouw. Hun gelijkenis voor de mens wordt benadrukt in mythen over hoe ze zijn geworden tot wat ze zijn en over hoe ze het leven beïnvloeden. Beren geesten zijn groot en sterk, terwijl muizengeesten verlegen zijn en in kleine spleten kunnen kruipen. De geest van een mes snijd en de geest van een pot kan iets bevatten. Zoals elke persoon uniek is, maar toch iets met de andere gemeen heeft, zo kan elke beek en elke berg een specifieke geest hebben met een eigen naam, eigenschappen en invloed op mensen.

Mitakuye Oyasin.

(We are all related)